Czas leczy rany...

   http://demotywatory.pl/3552946/Mowi-sie-ze-czas-leczy-rany. Niestety, moje doświadczenie mówi mi coś zupełnie innego. Może jeszcze po prostu nie minęło dość czasu. A minęło już ponad pół roku, boli zaś tak samo, a nawet mocniej. Choć początkowo udało się wyprzeć ból, nie zwrócić na niego uwagi, bo bliscy potrzebowali oparcia... to... jednak z czasem, kiedy wróciło się do pustego pokoju, gdzie nie było już cmentarza pełnego ludzi, stypy z wspaniałą rodzinką, kolegów do zastępczych tematów... ból wreszcie się odezwał. Dziś, śmierć wygląda już zupełnie inaczej. Dziś wiem co czuł Simba... Dziś, kiedy wiem co znaczy stracić najważniejszą w życiu osobę, boli każda śmierć bohatera w każdym filmie (Leon zawodowiec, Szeregowiec Ryan, Pamiętajcie o Tytanach...)... dziś wszystko wygląda inaczej.

          Wspomnienie                                                            25.11.11 nr 338

          Pożegnawszy się z ojcem

          w sercu mym się smucę.

          I choć łez nie przelewam

          ponad te, co już popłynęły

          to w każdej chwili ciszy,

          każdym momencie spokoju,

          pośród tego wszystkiego,

          co pochłania mą uwagę,

          serce moje przypominam mi

          o Tym, którego za życia

          nigdy już nie zobaczę.

          I na nowo przeżywam

          te wszystkie z Nim chwile,

          teraz jednak wszystkie one

          są już tylko smutne i samotne.

          I choć łez nie przelewam

          choć dalej żyję i nawet…

          cieszę się, śmieję…

          to w sercu mym smutek…

          taki bez żalu i złości…

          pełen wdzięczności za dar

          prawdziwej ojcowskiej miłości.

          Czas…                                                                      01.06.12 nr 339

          Kiedy dni już trochę upłynęło,

          a życie obrało swą drogę,

          w duszy mej i w sercu moim

          wciąż gości smutek…

          Ta pustka przedziwna,

          co choć próżna zupełnie

          pełna jest wspomnień.

          I choć Salomon, jak wiemy,

          z próżnego nie naleje,

          to każde dziecko,

          co chociaż w połowie

          sierotą się stało, wie,

          że tutaj jest nawet

          coś więcej niż Salomon…

          Bo choć pusto w środku,

          i zimno, i samotnie,

          to łzy wypełniają

          stągwie aż po brzegi.

          Przemień je Panie…

Jak dobrze, że są jeszcze przyjaciele...

          Przyjaciel                                                                  19.01.08 nr 292

          Przyjacielu

          dzięki Tobie powiedziałem to,

          czego wyrzec nigdy nie chciałem,

                   przed czym wzbraniało się serca,

                   a rozum zapomniał nim zdążył pomyśleć.

          ale zjawiłeś się Ty… milczałeś…

          milczałeś w oczekiwaniu mych słów,

                   co wyleją się potokiem z mego serca

                   objawiając… mój cień i mrok…

          i blask, w który nigdy wierzyć nie chciałem

          …

                   wybiło wreszcie źródło i ożywiło duszę,

                   nawodniło ziemię i gotową ją uczyniło

          na zasiew… aby żąć tam,

          gdzie nie zasiano

          Tyś był, Tyś przy mnie był

          nawet kiedy ja sam opuściłem siebie…

                   Ty trwałeś w rozdarciu

                   trzymając mnie ostatkiem sił

          bym przez Ciebie chociaż

          miał łączność z Nim…

                   rozdarty… nie płakałeś

                   abym ja wyrzutów nie miał…

          nie rzekłeś ni słowa…

          milczałeś…

                   bym ja mógł się wypłakać

                   choć to Tyś najbardziej cierpiał

          w duszy wylewając

          potok łez…

                   lecz… trzymałeś…

                   gdy mnie zabrakło sił…

          Ty trwałeś…

          …

                    Ty trwałeś

                   abym i ja wytrwały był…